Kom er maar weer in Lion reclame!

10 september 2014 Kliekjemet Een reactie plaatsen

Een vrije dag, vriendin aan het werk, aan de slag met Hugo tijd. Wat doe ik tijdens een dag overladen met tijd voor Hugo? Series kijken en eten. De hele dag eten.

Momenteel woon ik bij mijn vriendin. Door omstandigheden. Ik heb geen huis in Amsterdam. Ik moest mijn huis uit. Tijdelijk. Maar dit is helemaal niet vervelend want wij hebben het heel gezellig samen. Te gezellig eigenlijk maar we willen nog niet definitief samen wonen.

Echter is mijn vriendin van het niet hebben van lekkers in huis want dan eet ik het zelf op. Herkenbaar probleem in ieder huishouden waar de man weinig te zeggen heeft. Of de boodschappen doet (HAHA). Nee, wij doen bijna altijd samen de boodschappen maar bij iedere reep chocolade die ik pak kijkt zij mij afkeurend aan. Treurig maar wel goed voor mijn lijn!

Dus. Hugo dag is synoniem aan eten. Chocolade, chocoladekoekjes, toastjes, iedere verpakking waar snoepmix op staat. De serie stond al klaar (kijk House opnieuw omdat ik al het recente al gezien heb) daarom op naar de supermarkt. De Action in dit geval want daar kan je zeer billig lekkers kopen.

Het eerste wat ik daar zag waren vijf(!) Lions voor 1,29. Daar kan je ze zelf niet voor maken en ik had nog niet geknipperd of ze lagen al in het mandje. De Lion bar, het onderwerp van dit blog dus in het kort wat er nog meer in mandje kwam: Een snoepmix tum tums* en chips naturel. Genieten.

Zo uit het vuistje op de weg terug naar huis nam ik de eerste Lion. Lang niet gegeten maar wat een feest. Na een hap of twee hoorde ik stemmen in mijn hoofd ‘Wild Thing, you make my heart sing’ zingen en zag ik bijbehorende video van Lion voorbij komen. Een reclame uit de jaren ’90. Ik zal een jaar of tien geweest zijn. Letterlijk op iedere zender kwam het voorbij. Een reclame gevuld met vuur, een gevaarlijke leeuw maar voor de leeuw een nog gevaarlijkere sexy vrouw met één bloot been (wel in het bezit van nog een been) op een sofa in het midden van een lege loods.

Een reclame die het genre Schieten, Tieten en Helikopters benadert. Op weg naar huis met de Lion in de mond en beeld en geluid in mijn hoofd begon ik na te denken. Waarom maakt Lion tegenwoordig geen reclame meer? Ik zie bijna nooit iemand een Lion eten.Verkopen ze nog wel genoeg? Die reclame was destijds wel steengoed. Is die reclame tijdloos? Kunnen ze deze reclame niet gewoon weer gaan uitzenden? Hoeveel tijdloze reclames bestaan er? Is deze reclame geniaal?

Oordeel zelf. Is deze reclame zo verschrikkelijk goed dat die tijdloos is? Ik zeg van wel! Alleen even HD maken.

Voor de liefhebbers The Troggs met Wild Thing

*Nog even over die tum tums. Iedere keer kom ik toch een beetje bedrogen uit. Die groene en witte tumtum zijn wel zo verschrikkelijk vies. Groen is mint en de witte is suikervrij. Zit toch niemand op te wachten. Verkoop die lekker in samen in aparte mix.

Kliekjes

Niets gaat boven de Frikandel Speciaal

31 juli 2014 Kliekjemet 4 reacties

De Frikandel Speciaal heeft iets magisch. De Frikandel krijgt van mij ook maar een afkorting: Een delletje. En dan het liefst, het Delletje Special. Uiteraard met curry.

Geen bruine staaf, berenlul of gehaktstaaf. Gewoon een Delletje. Dit dekt de lading. En al dat gelul over FrikAdel of Frikandel is voor mij ook overbodig. Hoe je het ook schrijft. Het product wordt er niet minder op.

Ik lieg wanneer ik zeg dat ik niet even op onderzoek ben uitgegaan aangaande de spelling tijdens dit schrijven. Ik stuitte op een artikel van Ewoud Sanders van het NRC. Een kwaliteitskrant. Ewoud moet kwaliteit leveren. Daarom beeld ik mij in dat Ewoud maandagochtend op de redactie kwam. Eenmaal aan het bureau met een bak koffie liet hij een klein boertje en proefde hij de uitjes van het delletje die hij zaterdagnacht naar binnen had geduwd tijdens of na het stappen. Dat bracht Ewoud op een idee. Een artikel over de Del. Niet over de smaak of de altijd maar in twijfel getrokken bestanddelen maar hij zou de grammatica eens even gaan frituren.

Conclusie van Ewoud zijn onderzoek: Frikandel met n is eigenlijk de merknaam die door een slager uit Deurne, Gerrit de Vries is gegeven aan zijn versie van de Frikadel zonder n. Want door een wijziging in de Warenwet werd deze slager verplicht zijn gehaktbal te veranderen in een langwerpige gehaktstaaf. Het is best een leuk artikel trouwens. Voor de echte del fan een must read.

Sexs sells. Iets groter maken dan normaal ook

Als ik heel eerlijk ben is een gewone Frikandel heel saai. Zelfs als je hem dipt in enkel mayonaise en een hapje neemt valt het genot wat tegen. Wat nog erger is zijn die mini Frikandelletjes. Ik eet ze wel als eerste op als er een schaaltje bruin op tafel wordt gezet maar een miniatuur van het echte model is toch niet het echte werk. Het bekt ook niet lekker. ‘Heb je voor mij nog zo’n mini delletje?’

Als je een del wilt aanpassen maak hem dubbel zo groot. Zoals deze jongen: 35 cm aan gefrituurde vitamientjes. Verkoopt altijd. Maar noem hem dan wel De Super Del! (speciaal). Want iets met super blijft altijd hangen: Supermarkt, Superman, Super euro 95.

En wat dacht je van deze:

‘Hoe gaat het?’ ‘ Super man!’
‘Met jou dan?’ ‘ ‘Ook super!’

Iets met super komt gewoon goed aan bij de ontvanger.

Dildo fabrikanten werkt met eenzelfde concept. Een beetje dildo is steevast groter en dikker dan de gemiddelde penis (14,3 cm). Ze gaven die rubberen ontstopper ook nog eens naam die associaties opwekt met iets groots en machtigs: De Tarzan. En ze gaan als warme broodjes over de toonbank.

Ik heb hem zelf ~~ook~~ niet.

Intermezzo: Nu we het er toch over hebben… Een klein hersenspinsel

De gemiddelde penis lengte wereldwijd is dus 14.3 cm. De liniaal is ook langs een hoop Nederlandse leuters gelegd en na wat op- maar vooral aftrekken stond er onder aan de streep 15.87 cm gemiddeld. Een dikke centimeter boven het Moyenne de Penis Mondial.

Met deze gegevens in de achterdop valt misschien ook wel te verklaren waarom een gezonde bruine Frikandel tussen de 13 en 14 cm is.

Slager Gerrit uit Deurne, was lekker aan knutselen aan zijn Frikandel tot hem op viel dat zijn product qua lengte te associëren viel met een snikkel. Marketingman als het was bedacht hij dat zijn Del dus kleiner van formaat moest zijn dan de piemel. Als referentiekader gebruikte hij het formaat wat hij zelf in de broek had hangen.

Zijn adagium luidde denk ik dan ook: Al lijkt het op stront en is het ongezond, zolang de vergelijking met de penis uitblijft stop je het toch in je mond.

Zijn spreuk is vooral geënt op mannen. Want vrouwen eten doorgaans niet echt Frikandellen.

En nu nog een dolletje:

Wist je dat de mens het enige ‘diersoort’ op aarde is waarvan de penis buiten het lichaam bungelt? Dieren kunnen hun gereedschap intrekken. Vreemd.. In de tweede alinea vind je mijn bron.

Terug naar de magie van de Frikandel Speciaal

Elk superlatief doet de beschrijving van het mondgevoel en de smaakexplosie van een Del op de papillen te kort. De mix van sauzen, uitjes en gefrituurd kippen- (paarden?-) en varkensvlees doet verlangen naar meer terwijl tegelijk je gulzigheid verdwijnt.

Het gaat zelfs zo ver dat wanneer een fervent dellen-eter vraagt of hij of een stukje mag geef je afkeurende blik af. Mag ik proeven?’ ‘Nee dat mag jij niet. Neem je eigen’ Maar wanneer een Frikandel onrein persoon vraagt om een vorkje mee te prikken geef je zo de helft af om diegene in te laten in de wereld van frituur. Want de meer del-eters de meer vreugd. De Del is iets mysterieus.

Want of het nou 04.00 ’s nachts is, of je bent net klaar met een wedstrijdje voetballen, of je hebt net een nieuwe frituur gekocht en je wil hem dopen, van een Delletje heb je achteraf nooit spijt.

Intermezzo twee. Situatie herkenning

‘Een frietje met en een kaassoufflee graag.’
‘Dat wordt dan 4.80,- asjeblieft. Hier op eten of meenemen?’
‘Meenemen graag’

In mijn portemonnee zit een briefje van vijf en een twee euro munt.

‘Weet u wat, doe er ook maar een delletje speciaal bij. Met curry en uitjes’.

Maak het tastbaar Huug. Maak het tastbaar voor de lezer!

Jan-David van Luipen. Vriend voor het leven en altijd wakker te maken voor een Delletje of twee kreeg voor zijn 21ste verjaardag (reeds vier jaar geleden) van ons (zijn vrienden) een frituur cadeau. Een dubbelloops frituur. Hallo!

Zie die glimlach! Ontwapenend. Is de Del een conflictoplosser? Nee, dit slaan we even over. Maar feit is wel dat hier iemand heel gelukkig is. Dat wil toch iedereen? Einde bericht.

Jan zegt trouwens wel eens dat hij in de verkeerde tijd geboren is. Dat hij prima zou gedijen in de jaren 60. Geen Iphones (waar hij zelf een van de eerste mee was) geen laptops, programmeren… Jan, goed nieuws, de Del in huidige vorm komt uit 1954 dus je had ook in de jaren 60 een flinke early adopter kunnen zijn.

Om 1400 uur ’s middag bij de snackbar:

Mening

Het eerste helft kind

30 juli 2014 Kliekjemet 1 reactie

Ik zat in het De Mirandabad te genieten van een broodje kaassouflee met mayonaise. Mijn vriendin had een tosti kaas-tomaat. Ook lekker. We hadden even een pauze genomen van baantjes schoolslag trekken. Waar ik overigens heel slecht in ben. Ik kom gewoon niet vooruit. Links van ons zat een jong gezinnetje. Twee jonge kinderen waarvan een nog in een kinderwagen, een die net kon staan en een wat ouder meisje. Zeg elf jaar oud. Wij gokten dat het een nichtje van de familie was. Alle drie hadden ze een ijsje. De ouders waren ook nog jong. Papa had een studentikoze baard en een hele foute tatoo op zijn borst waarvan na lang kijken nog steeds niet duidelijk werd wat hij voor plakplaatje hij had laten zetten. Hij was ongeveer 35. Mama zag er gewoon goed uit. Al zeg ik het zelf. Mijn vriendin en ik zaten dit gezinnetje te analyseren totdat ze zelf plots zei: ‘Hoeveel vrienden van jou willen er eigenlijk trouwen?’ Ik antwoordde dat ik verwachtte dat bijna iedereen van mijn vrienden dat wel willen. ‘Ook ik lieverd’. Zij glimlachte tevreden. ‘En ook kinderen toch?’ ‘Twee max drie’ zei ik snel want ik had hier al eerder over na gedacht. ‘Is lekker gemakkelijk met een auto’. ‘Jij wordt vast zo’n papa waar alles van mag en mochten wij samen kinderen krijgen ben ik vast de strenge moeder’. Ik moest lachen en zei dat mocht ik zoon krijgen hij sowieso geen eerste helft kind zou worden. ‘Wat bedoel je?’ ‘Nou. Ik mocht vroeger nooit de tweede helft kijken van het Nederlands elftal omdat het te laat werd. De volgende dag op school (basisschool) was er dan altijd wel een vriendje die wel de tweede helft had mogen kijken. Ik was dan erg jaloers en hij was de stoere bink’. Mijn vriendin wist niet zo goed hier op te reageren. Ze snapte het niet. Ik ging nog even door. Als je een eerste helft kind bent zie je nooit de bloed, zweet en tranen die aan het einde van wedstrijd worden geleverd. Nooit zie je die winnende goal. Nooit zie je sporters tot het gaatje gaan. Dit moet toch je eigen karakter negatief beïnvloeden. Als er een causaal verband is tussen ‘het eerste helft kind’ en ‘het zesje cultuur kind’ ben ik daarvan het levende voorbeeld. Nooit zie je als kind een sporter een ‘bewussie overtreding’ maken die een kaart oplevert. Eentje voor het team pakken. Het enige wat je als kind leert van na het eerste fluitsignaal naar bed gaan is zo stil als mogelijk bovenaan de trap zitten. Zo min mogelijk geluid maken zodat je misschien de commentator kan horen en je ouders je niet betrappen en je opnieuw in bed leggen zonder verhaaltje. Zonder verhaaltje? Ja zonder verhaaltje want daar hebben ze geen tijd voor want de tweede helft begint. Nee dit wens ik niet voor mijn zoon. Hij mag de hele wedstrijd zien. Goed voor zijn ontwikkeling. Dochter kan ook mocht ze een voetballiefhebber worden. Maar dat betwijfel ik en dat heb ik eigenlijk ook liever niet. Wil ze zeker ook op vrouwenvoetbal… Zucht. Mijn vriendin had nog een toevoeging: ‘En als die ’s ochtends niet uit zijn bed kan komen. Zorg jij dan dat hij vrolijk naar school gaat en op let in de klas?’ Ja daar had ik natuurlijk niet over na gedacht. Zoals ik vaker de consequenties pas later tegen kom. Gelukkig krijgt mijn zus als eerste een kind. Kan ik een beetje oefenen. Haar zoon mag de hele wedstrijd zien. En daarna nog een verhaaltje.