woensdag 15 februari 2012

Zeldzaam: de vrouwelijke psychopaat


Als voorbeeld een aflevering van het programma Beyond the darklands met in de hoofdrol Katherine Knight. Zij is zo'n vrouwelijke psychopaat. We horen vaker over de mannelijke variant maar de vrouwelijke versie is zeldzamer. Katherine deed echter, wat gewetenloosheid en wreedheid betrof, beslist niet onder voor haar mannelijke collega's.

Katherine Mary Knight
Al vanaf haar vroegste jeugd had Katherine te maken met geweld en dood. Veel van haar familieleden hadden een abattoir of waren medewerkers in een abattoir. De dood was voor haar daarom bekend terrein. Ze werkte vanaf haar zestiende zelf ook in een abattoir. Thuis was ze geregeld getuige van geweld. Waarschijnlijk had ze biologisch gezien al een sterk verminderd geweten meegekregen maar de omstandigheden in haar jeugd zullen ieder spoor van empathie en medegevoel uitgewist hebben.

Ze was onvoorspelbaar in haar gedrag. Het minste of geringste liet haar in woede uitbarsten. Te laat thuis komen was voor haar een reden grof geweld te gebruiken. Daar weten alle mannen die in haar leven de revue passeerden van mee te praten. Behalve haar laatste partner, John Price. Hij kan het niet meer na vertellen want ze heeft hem in februari 2000 met 37 messteken om het leven gebracht.

De plaats delict bood een gruwelijke aanblik. Ze vermoordde hem niet alleen op beestachtige wijze. Ze verwijderde zijn huid in één geheel en ze hing het op aan een haak. Vervolgens onthoofdde ze zijn gevilde lichaam. Daarna ging ze koken. Zijn hoofd is namelijk een aantal uren later aangetroffen in een pan die, nog warm, op het gasstel stond. Ook andere delen van zijn lichaam bereidde ze. Gezien de klaar gedekte eettafel met briefjes voor de kinderen van Price was ze van plan geweest hen daarmee hun eigen vader voor te zetten. Gelukkig ontdekte men de horror scene voor zij thuis kwamen.

John Price (zie inzet foto) had eerder namelijk her en der duidelijk gemaakt dat hij vreesde voor zijn leven. Als hij de volgende dag niet op zijn werk zou verschijnen, was hij dood. Door haar. Zijn collega's smeekten hem niet naar huis te gaan maar hij voelde zich daartoe gedwongen. Hij was bang dat als hij niet ging Katherine zijn kinderen om zou brengen. Hij bivakkeerde nog een poos bij de buren en was daarna in zijn huis gaan slapen. 

Katherine kwam later thuis, ging douchen, trok een leuk setje aan en maakte 'Pricy' wakker. Volgens de verhalen zou er seks op gevolgd zijn. Vooralsnog lijkt dat vooral haar woord te zijn. Waar of niet, de gedachte op zich is al raar. Waarom wil je seks met iemand van wie je denkt dat zij je vroeg of laat zal vermoorden? Niemand kan zó goed zijn in bed.

John Price verscheen inderdaad niet op zijn werk en een collega ging langs zijn huis en sloeg alarm. Katherine lag verdoofd met pillen op bed. Een poging tot zelfmoord of moest het daar op lijken? Ze is later in het ziekenhuis aangehouden. Ze bleef volhouden, tot op de dag van vandaag, dat ze niets meer wist van haar gruweldaden. Een jaar later is ze veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf, zonder kans op voorwaardelijke vrijlating. In haar papieren staat: 'Never to be released'. Heel verstandig. Daarmee was zij de eerste vrouw in Australië die deze 'eer' te beurt viel.

Ze zit in Silverwater, voorheen Mulawa, Women's Correctional Centre. Hoewel ze goed schijnt te kunnen koken, is het hoogst onwaarschijnlijk dat ze ooit een baan zal krijgen in de gevangenis keuken.


Bron foto's: Trutv, Wikipedia

zondag 12 februari 2012

Iran en internet


Terwijl vorige week voor het eerst sinds de revolutie in 1979 een president op het matje moet komen, kampen internetgebruikers in Iran met een ander issue. Internet. 
Traagheid en uitsluiting van bepaalde websites waren allang bekend terrein. De Iraanse regering legt ook online met genoegen restricties op. Dat viel redelijk te omzeilen met anti-filters. 

Sinds vorige week donderdag zijn de restricties uitgebreid. Het komt niet uit de lucht vallen. Wéken geleden al, kwamen toen nog theoretische plannen naar buiten dat Iran over wilde stappen van internet op intranet. Het lijkt er op dat een start gemaakt is tot het realiseren van die plannen.

Yahoo mail en messenger, Gmail en Hotmail zijn inmiddels vier dagen buiten gebruik. Als er al een buitenlandse site te bezoeken valt, stuit je daarna op een aanmeld probleem voor je account. Iraanse websites zijn wel gewoon te gebruiken. Als het url adres maar eindigt op .tr. Skype is vooralsnog niet aan banden gelegd. Misschien zijn ze vergeten het programma mee te nemen in het geheel? Vanwege economische motieven zodat bedrijven nog wel op die wijze contacten kunnen onderhouden met klanten en bedrijven in het buitenland? Afwachten.

Uiteraard is het Iraanse Nationale Telecommunicatiebedrijf niet van plan om over dit onderwerp te praten. Ze werken niet met de afgesloten diensten samen. Punt. Uit?

Nee, dat niet. Na vier dagen is de nieuwe blokkade weer weg. Terug naar de oude restricties. Was het een voorproefje op het intranet dat er komen 'moet'? Had het te maken met 'de verjaardag' van de Islamitische Republiek gisteren? Wilden ze 'de groene beweging' even weer dwarszitten? Kruis aan wat van toepassing is.

Bas R op herhaling


Het was wellicht te verwachten.
Een veroordeelde zedendelinquent die is afgetaaid richting Thailand om wederom met kinderen te werken. Dat veroorzaakt nieuwe problemen. Ik had Bas al eens onder 'onder handen' in de blog: zeil instructeur Bas R. Na die Nederlandse ervaring voelde de grond onder zijn voeten te heet aan en streek hij uiteindelijk neer in Cambodja. Met alle gevolgen van dien.

Telefonisch lastig vallen
Na alle aandacht in het misdaad programma van Peter R. de Vries merken kijkers niet zoveel meer van Bas. De ouders van het kind dat hij jarenlang had misbruikt des te meer. Hij start namelijk een maandenlang durende telefonische terreur campagne. Elke keer belt hij die ouders op en houdt ze daarmee tot diep in de nacht bezig. Als de politie hem daarover op het matje roept, ontkent hij. Sterker nog. Hij beweert hier het slachtoffer te zijn. Ze stalken hem! De rechter denkt er anders over en bij verstek veroordeeld, krijgt hij vier maanden voorwaardelijke straf opgelegd. Bas is tegen die tijd, volgens zijn advocaat, al het land uit. 

Oneerlijke intenties
Eind 2009 is hij in het plaatsje Siem Reap in Cambodja. Een hulporganisatie, New Hope for Cambodja, kan altijd vrijwilligers gebruiken en Bas biedt zich aan. De samenwerking loopt echter spaak om meerdere redenen. Bas doet waar hij zelf zin in heeft en houdt zich niet aan de overeengekomen werkzaamheden. Ze spreken hem er ettelijke malen op aan maar het is aan dovemansoren gericht. Dat irriteert. Als daarna blijkt dat Bas een eigen stichting is begonnen, met een naam die te sterk lijkt op de naam van de hulporganisatie, om fondsen te werven voor zijn eigen weeshuis is de maat vol. Bas mag vertrekken. 

Heer en meester
Bas zit er niet mee. Ondertussen heeft hij op die manier voldoende gelden binnen gehaald om zijn eigen tehuis op te richten. Door moeders en gezinnen in armoede in te palmen, weet hij twaalf kinderen tussen de zeven en dertien jaar naar zijn weldoener huis te lokken. Daar gebeuren zaken met de kinderen waar de honden geen brood van lusten. Een ingehuurde daar werkzame vrouw merkt zijdelings wel dat bepaalde situaties niet in de haak zijn. Wat kan ze doen? Ze is afhankelijk van het salaris en voelt zich geïntimideerd door haar werkgever.

In de kijker
Gelukkig heeft een andere organisatie, APLE, hem intussen in de smiezen. Deze organisatie houdt zich onder andere bezig met signalering van seksuele uitbuiting van kinderen. In hun opinie is het publieke gedrag van Bas met de kinderen buitensporig. Hij zit bijvoorbeeld regelmatig ergens buiten op een terrasje met een kind op schoot tegen zich aangeleund. De organisatie besluit hem een tijdlang gade te slaan en leggen alles op beeld vast. Dat resultaat leidt tot zijn arrestatie op 11 oktober 2010. De aanklacht luidt: verdenking van ontucht met vijf van de kinderen uit zijn tehuis.

Peter de Vries reist met zijn crew af naar Cambodja om zich met de zaak bezig te houden. Hij spreekt daar met getuigen en ook met vier van de kinderen die met Bas in hetzelfde huis woonden. De uitspraken van de kinderen zijn aangrijpend. Het is duidelijk dat Bas lange tijd ongestoord zijn gang is gegaan. De kinderen durfden niet tegen hem in te gaan of zich elders te beklagen. Ze zaten in een benarde positie. Peter zoekt tevens Bas op in de gevangenis in Siem Reap. Als deze aan komt lopen en door het raam ziet wie op visite is, maakt hij meteen rechtsomkeert. 

Vlak voordat de uitzending van Peter op de buis komt, blijkt dat Bas in december 2010 op borgtocht vrij is gekomen. Hij mag Cambodja niet uit en zijn paspoort moest hij inleveren. APLE is in beroep gegaan tegen de vrijlating tot nader order.

De vraag rest of ik op een dag een derde blog over Bas schrijf of dat het verhaal na een, hopelijk, veroordeling ten einde is. Met pedofielen weet je het evenwel nooit!

Bron foto: Peterrdevries.nl
Link: Organisatie APLE