Ezechiël 19 is niet het meest opgewekte hoofdstuk uit de Bijbel. Sterker nog – de laatste woorden van dat hoofdstuk zijn: “Dit is een klaaglied en het werd een klaaglied”.
Met dat klaaglied worden de leiders in Israël aangesproken.
Het lied gaat over een leeuwin, en over een wijnstok die totaal verdroogd is[1].
Wat moeten wij aanvangen met dat treurige lied?
Ezechiël 19 roept ons op om achter de Leeuw van Juda aan te gaan.
Ezechiël 19 stimuleert ons om vruchten te dragen.
De les van dit hoofdstuk is kort samen te vatten: ga in de leer bij God, dan kom je in het aardse leven goed terecht!
Laten wij eerst Ezechiël 19 maar even bekijken.
De leeuwin voedt een welp op. Die welp wordt natuurlijk gaandeweg groter. Hij leert om prooien te verscheuren. Hij valt mensen aan en eet ze op.
Vele volken – allemaal heidenen – horen de verhalen over die jonge leeuw. En zij schrikken zich half misselijk!
Met vereende krachten vangen die heidenen de jonge leeuw. Ze voeren ‘m af naar Egypte.
Maar dat is niet de bedoeling van moeder leeuw. Daarmee is zij niet tevreden!
Zij voedt een nieuwe welp op.
Die welp wordt natuurlijk ook groter. Ook hij leert om prooien te verscheuren. Ook hij valt mensen aan en eet ze op. Weerloze weduwen worden het slachtoffer van die tweede jonge leeuw. Die leeuw wordt geweldig sterk. Complete steden worden verwoest. Dankzij die tweede machtige leeuw blijft er van die steden maar weinig meer over.
De gehele bevolking bibbert als die machtige jonge leeuw in de straten brult!
De heidenen horen dat gebrul ook.
Zij doen hun ‘kunstje’ nog een keer.
En ja, het lukt.
Deze keer wordt de jonge leeuw naar Babel weggevoerd. De leeuw wordt gevangengezet en goed bewaakt. Nu kan hij niemand kwaad berokkenen!
En dan is er die wijnstok.
Die wijnstok staat op een heel gunstige plek.
In de omgeving is water genoeg.
Die wijnstok wordt heel geschikt voor de machtige leiders in het land. Want die wijnstok wordt prachtig: hij wordt groot en krijgt sterke takken!
Maar dan…
Dan wordt hij uit de grond gerukt.
De prachtige wijnstok wordt op de grond gegooid.
Het gevolg is voorspelbaar: de wijnstok droogt binnen de kortste keren uit.
Men kan er alleen maar een vuurtje meer mee stoken…
En nu? Nu staat roemloos in de woestijn. En iedereen begrijpt hoe het daar is: brandend zand, en nergens water…
Tot overmaat van ramp vat één van de takken van die eens zo prachtige wijnstok eensklaps vlam. Zomaar. Opeens, als uit het niets. Hoe het kan? Niemand die het begrijpt, maar ‘t geschiedt.
Wat gebeurt er in Ezechiël 19? Antwoord: de hemelse God treurt over Jeruzalem.
De leiders van het volk hebben hun plicht verzaakt. Dat is de diepste oorzaak van al die treurige gebeurtenissen.
De leiders worden gevangen en weggevoerd door andere naties. Zij hadden veel macht. Hun regeerkracht leek oneindig. Maar uiteindelijk worden de vorsten vernietigd vanwege hun zonden en ongehoorzaamheid aan God. Roemloos gaan zij ten onder. Slecht beleid en goddeloos regeren: dat alles wordt hen fataal.
Loopt het met Juda verkeerd af? Gaat Gods volk ten onder in een zee van goddeloosheid en gruwelen?
Nee, toch niet. De Here God grijpt in.
Lees maar mee in Openbaring 5: “En een van de ouderlingen zei tegen mij: Huil niet. Zie, de Leeuw Die uit de stam van Juda is, de Wortel van David, heeft overwonnen om de boekrol te openen en zijn zeven zegels te verbreken”.
Jakob heeft het er in Genesis 49 al over gehad: “Juda is een leeuwenwelp; van je prooi ben je opgestaan, mijn zoon. Hij heeft zich gekromd, zich als een leeuw neergelegd, als een leeuwin; wie zal hem doen opstaan? De scepter zal van Juda niet wijken en evenmin de heersersstaf van tussen zijn voeten, totdat Silo komt, en Hem zullen de volken gehoorzamen”.
De Leeuw uit de stam Juda gaat voorop. Naar Hem zullen de volken luisteren[2].
Hij is de ware wijnstok!
Iedereen die op die ware wijnstok geënt is, zal vrucht dragen. De Here Jezus heeft het Zelf gezegd: “Blijf in Mij, en Ik in u. Zoals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij niet in de wijnstok blijft, zo ook u niet, als u niet in Mij blijft. Ik ben de Wijnstok, u de ranken; wie in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt u niets doen. Als iemand niet in Mij blijft, wordt hij buitengeworpen zoals de rank, en verdort, en men verzamelt ze en werpt ze in het vuur, en zij worden verbrand. Als u in Mij blijft en Mijn woorden in u blijven, vraag wat u maar wilt en het zal u ten deel vallen. Hierin wordt Mijn Vader verheerlijkt, dat u veel vrucht draagt en Mijn discipelen bent”[3].
Ezechiël 19 laat zien wat de gevolgen kunnen zijn als wij op aarde onze eigen gang gaan.
Laten wij in Christus blijven![4]
Noten:
[1] Ezechiël 19:14.
[2] In deze alinea citeer ik achtereenvolgens Openbaring 5:5 en Genesis 49:9,10.
[3] Johannes 15:5-8.
[4] Dit artikel schreef ik met het oog op een vergadering van de mannenvereniging ‘Augustinus’ van De Gereformeerde Kerk Groningen. Op woensdagavond 1 mei 2024 zullen Ezechiël 19 en Ezechiël 20:1-44 besproken worden.
gereformeerd leven in nederland 