De eerste dag van de week zit er alweer bijna op, maar voor mijn gevoel begint de week morgen pas echt. Vorige week heb ik een drukke week gehad, waardoor de tijd snel ging gelukkig. Woensdag ben ik naar Utrecht gegaan om iemand uit te kiezen die in mijn kamer mag 'wonen' de komende 4 maanden, dus heb ik een buitenlands meisje erg blij gemaakt :) Daarna heb ik echt voor het allerlaatste nachtje in Utrecht geslapen, voor de zoveelste keer afscheid genomen van mijn lieve huisgenootjes en ben ik weer naar huis gereden. Verder heb ik nog wat laatste dingen geregeld op financieel gebied, heb ik nog wat extra leesvoer gekocht (aan boeken geen gebrek de komende tijd) en hebben we zondag nog even genoten van een dagje weg met het hele gezin. Tot slot heb ik vandaag nog wat bezoek gehad en 's avonds mijn koffer gepakt, want morgen ga ik op weg naar Nijmegen. Eindelijk! Hiervoor heb ik een maand lang veel thuis gezeten en gerust, zodat ik heelhuids deze week in zou gaan. Volgens mij is het goed gelukt en heb ik ook het laatste dagje thuis (in deze toestand) overleefd. Vandaar dat voor mijn gevoel de week morgen pas echt begint, want deze periode sluit ik na vandaag zo goed als af.
Goed, ik moet morgen dus al in het ziekenhuis zijn voor de laatste onderzoeken, om te checken of alles nog steeds "goed genoeg" is voor de operatie. Normaal gesproken doen ze dit een dag van tevoren, maar woensdag hebben de artsen helaas geen tijd voor mij :) Ik ben woensdag dus ook gewoon in het ziekenhuis, maar dan kan ik nog gewoon doen en laten wat ik wil. Mijn vader komt woensdagochtend ook naar het ziekenhuis voor de laatste onderzoeken (voor hem hebben ze wel tijd) en wat er daarna verder nog gaat gebeuren voor donderdag weet ik niet precies. Tegen de tijd dat ik daar meer over weet zal ik me waarschijnlijk genoeg vervelen om nog een laatste update te geven voor de operatie.
Tot slot wil ik nog melden dat veel mensen vragen of ik het spannend vind, bij deze geef ik publiekelijk antwoord: nee! Ik zie er niet tegen op, ik zie geen reden om me druk te maken en ik ben ook niet zenuwachtig. Volgens mij ben ik ook niet het type om me er zo druk om te maken. Ik weet al een jaar, en misschien onbewust al wel langer, dat het gaat gebeuren en ik heb dus alle tijd gehad om me er mee bezig te houden. Nu het eenmaal geregeld is, is alles een stuk minder spannend. Het enige waar ik me misschien lichtelijk mee bezig houd is of de operatie straks geslaagd is of niet. Het zou ontzettend balen zijn als het niet gelukt is, maar daar ga ik natuurlijk niet van uit! Ik ga ervan uit dat alles (uiteindelijk) helemaal goed komt! Ik snap dat het voor anderen misschien een beetje onverschillig kan overkomen, maar als ik me er niet zo druk om kan maken, hoop ik dat jullie dat ook niet doen! :) Stay positive!
Liefs,